Mijn verhaal

TOEN ( opname ziekenhuis: december 2012 - januari 2013)

Mijn passie voor gezond eten en sporten is niet zomaar uit het niets ontstaan. Sinds mijn twaalfde heb ik al last gehad van chronische vermoeidheid waardoor mijn (spier)kracht en uithoudingsvermogen eigenlijk heel slecht waren. In de zomer van 2012 kwamen hier ook nog eens maag- en darmklachten bij, dit werd steeds erger waardoor ik in december 2012 in het ziekenhuis werd opgenomen. Ik had ernstig ondergewicht, was de hele dag door misselijk en verging van de buikpijn. Voor de meeste mensen zijn eten en naar de wc gaan de twee normaalste dingen die er zijn maar voor mij was dat niet zo vanzelfsprekend. Omdat ik erg verzwakt was en zelf niet meer (genoeg) kon eten, besloot de arts om een sonde toe te dienen om mij toch van de broodnodige voedingsstoffen te voorzien en zo hopelijk langzaam weer een goed gewicht te bereiken. Ondertussen was ik helemaal uitgeput, een blokje door het ziekenhuis lopen was voor mij een ware marathon. Helaas kwam ik niet tot nauwelijks aan terwijl ik al wel weer zelf was begonnen te eten en ondertussen nog sondevoeding kreeg. Om weer conditie en kracht te krijgen en spieren op te bouwen en hierdoor ook mijn gewicht te verhogen, moest ik dagelijks naar de fysiotherapie in het ziekenhuis, daar werd ik dan met een rolstoel heengebracht. Mijn leven bestond uit twee dingen: eten en fysiotherapie. Schoolwerk kon ik er niet bij doen, heel veel vrienden had ik op dat moment niet meer maar gelukkig had ik erg veel steun aan mijn moeder, die me door dik en (natuurlijk vooral) dun heeft gesteund. Twee maanden lang heb ik in het ziekenhuis gelegen, tijdens de kerstdagen en Oud & Nieuw, gelukkig mocht ik af en toe één middagje naar huis toe, maar helaas was het 's avonds dan altijd weer tijd om terug te gaan, want ik kreeg nog steeds sondevoeding naast mijn gewone maaltijden. Een paar dagen voor mijn verjaardag kreeg ik het nieuws dag ik naar huis mocht, een streefgewicht hadden we niet vastgesteld want ik kwam nog steeds heel weinig aan en het kon nog wel maanden duren voordat ik uit de 'ernstig ondergewicht zone' was. Door de fysiotherapie had ik gelukkig wel weer wat meer kracht gekregen en was mijn conditie ook licht verbeterd. Ik at zelf weer maar nog niet genoeg dus om de sondevoeding te vervangen kreeg ik flesjes Nutridrink mee naar huis. 

Wat was het heerlijk om weer thuis te zijn, het hele huis was versierd en de eerste nacht in mijn eigen bedje was ook superfijn. Ik ging nog steeds naar de fysiotherapie, twee keer per week. En langzaam aan verbeterde mijn spierkracht en conditie en kreeg ik zelfs wat meer trek na het sporten, waardoor het eten ook wat makkelijker werd. Naar school gaan ging ik niet meer, ik heb in die tijd het besluit genomen om het jaar over te doen te en me eerst maar eens te richten op het herstellen en beter worden. 

Ook stelde wel een doel: 5 km hardlopen tijdens de Ronde van Oranjewoud. Na wekenlang hard te hebben getraind was het dan eindelijk zover, ik ging de ronde (hard)lopen! En het is me gelukt: met een tijd van 28 minuten en als elfde van ongeveer zestig vrouwen kwam ik binnen en wat was ik trots, ik was dan wel een klein en fijn meisje met veel klachten maar door mijn doorzettingsvermogen en wilskracht had ik het toch maar geflikt! 

Een paar weken later hoefde ik niet meer naar de fysiotherapie toe maar mocht ik gaan fitnessen om zo nog verder te werken aan mijn conditie en kracht. Ondertussen had ik nog steeds veel last van mijn maag en darmen maar ik probeerde toch áltijd mijn voedingslijst vol te houden. 

NU, een jaar later (geschreven eind 2013)

Sindsdien ben ik een stuk sterker geworden (de spierballen heb ik om het te bewijzen), heb ik aan nog een hardloopwedstrijd meegedaan waarbij ik tweede werd en ben ik het sporten steeds leuker gaan vinden, zo heb ik ook eens andere dingen geprobeerd als yoga en pilates, wat ook zeer in de smaak viel. 

Ook ben ik goed op mijn voeding gaan letten want zoals ik al zei, mijn maag en darmen werk(t)en nog steeds niet goed mee. Zo probeerde ik veel verschillende voedingsproducten uit waardoor ik nu precies weer waar ik goed op reageer en waarop niet. Ik ben inmiddels uit de ernstig ondergewicht zone maar ondergewicht heb ik nog steeds. Door mijn maag- en darmproblemen kan ik geen frisdrank en vette dingen zoals hamburgers nuttigen en ook bij dingen zoals bloemkool, melkproducten en pasta's heb ik meer buikpijn. Hierdoor moet ik goed letten op wat ik eet, natuurlijk moet ik wel mijn goede vetten binnenkrijgen en eiwitten zijn ook een must bij het aankomen in gewicht en spieren. Gedurende de tijd ben ik veel te weten gekomen over eten en voeding.

Ik heb erg veel positieve en motiverende reacties gekregen op wat ik doe maar helaas krijg ik ook wel eens negatieve reacties. Zoals:

'Je sport veel, eet heel gezond en bent hartstikke dun, heb je dan geen eetprobleem?'

Nee, ik heb géén eetprobleem, ik heb een maag- en darmprobleem en dat is heel wat anders. Als ik wat 'ongezonds' neem sta ik uren daarna nog steeds op de kop van de pijn en dat heb ik er niet voor over. En het is ook absoluut niet zo dat ik gezond eet omdat het 'gezond' is, alles wat ik eet vind ik ook echt lekker. En sporten is voor mij juist belangrijk, om mijn conditie te behouden en vooral ook om mijn spieren sterk te houden, zonder het sporten zou dit namelijk een stuk minder zijn en zou mijn conditie ronduit slecht zijn. Ik ben ervan overtuigd dat ik lang niet zo ver gekomen zou zijn zonder de combinatie van sporten en goede voeding. Door het sporten krijg ik meer trek in eten en word het voor mij makkelijker om alles binnen te krijgen. 

'Als je zo moe bent waarom sport je dan?'

Als ik elke keer wanneer ik pijn zou hebben of moe zou zijn, niet zou gaan sporten dan zou er in feite geen dag zijn waarop ik zou kunnen sporten. Ook al ben ik moe of heb ik veel buikpijn, ik probeer toch te gaan sporten. Ik weet van hoever ik ben gekomen en ik zou het vreselijk vinden om weer terug bij af te zijn. Maar natuurlijk zijn er ook dagen waarop ik echt niet kan en een hele slechte dag heb, dan kies ik gewoon voor een rustdagje. Omdat ik nu weer naar school toe ga en dit ook erg vermoeiend is, heb ik wat vaker zo'n dagje en dat geeft ook niks, dat vind ik af en toe vervelend maar ik leg me er ook bij neer dat ik deze problemen heb en probeer er zo goed mogelijk mee om te gaan. Maar ik geloof wel dat sporten juist in mijn geval erg belangrijk is, bij een vermoeidheidsziekte is de kans op het verzwakken van je spieren en spierkracht erg groot.

Mijn klachten hebben veel impact op mij gehad, maar ik heb er ook veel goeds uitgehaald. Zo heb ik geleerd de kleine dingen in het leven te waarderen en van elke dag iets te maken. Ik heb nog steeds last van vermoeidheid, maag- en darmklachten maar ik probeer vooral te kijken naar de positieve dingen in het leven en de dingen die ik wél kan en waar ik hard voor heb gewerkt om te bereiken. En ook al kan ik niet meer eten wat ik at voordat ik al deze klachten kreeg, ik ben nog steeds een hele lekkere eter! Daarom probeer ik gezond én lekker eten altijd te combineren. Ook heb ik een nog betere band opgebouwd met mijn moeder, waar ik echt zeer dankbaar voor ben. Ik ben in korte tijd in ieder geval veel wijzer geworden en probeer nu van elk moment te genieten.